کودک شیعه نباید اینگونه رفتار کند!
حتما شنیده اید که گاهی بچه های کوچک اقوام نزدیک خود را با اسم کوچک و با صرف نظر از لفظ دایی،عمو،خاله،عمه و... صدا میکنند. برخی کودکان در مورد پدر و مادرشان هم چنین رفتاری دارند که البته در کودکان امروزی بیشتر به چشم می خورد و با کمی دقت میتوان این رفتار را در جوامع غربی به را حتی مشاهده کرد.
 اما اهمیت این لفظ ها در چیست و چرا باید به پدر مادر ها در این مورد هشدار داد؟
وقتی ریشه های جامعه شناختی این رفتار بررسی شود متوجه خواهیم شد همین چند لفظ میتوانند چه تاثیر به سزایی در شکل گیری شخصیت کودک داشته باشند.
جامعه شیعی جامعه ایست که در آن "اصالت رحم" مطرح است. بدین معنی که خانواده و خویشاوندان جایگاه مهمی دارند و عضویت در یک خانواده و نسبت های حاصل از آن مقدس و ارزشمند است.
درک بیشتر از چنین جامعه ای را نقطه مقابل آن یعنی جامعه غربی و غیر دینی امکان پذیر خواهد کرد.جامعه ای که در آن "اصالت جنین" مطرح است.
در چنین جامعه ای اصالت صرفا با خود جنین است و اهمیتی ندارد که این فرد از کدام رحم متولد شده و چه مناسباتی دارد. در جامعه غیر دینی خیلی تفاوتی ندارد که خویشاوندان با چه لفظی صدا میشوند و اصلا نسبت این آدم ها با فرد چیست به عنوان مثال در چنین جامعه مهم نیست که شما خانمی را که خواهر مادر شماست خاله صدا کنید و یا صرفا با نام کوچک بلکه صرف نظر از نسبت ، "خود فرد" مطرح می شود.
در مقایسه دو جامه خواهیم یافت که الفاظ در شکل گیری یک فرهنگ و نهایتا یک جامعه چه نقش بسزایی خواهند داشت .
چه بسیار احادیثی که در ارتباط با صله رحم و گرامی داشت خانواده در معارف شیعه آمده است و چه بسیار آسیب هایی                                               که از همین مقوله اصالت جنین گریبان گیر جوامع غیر دینی شده است. بیایید به کودکان جامعه مان بیاموزیم که پدر، مادر،پدر بزرگ،مادر بزرگ،دایی ،عمه،عمو،خاله و... کلماتی بسیار ارزشمند هستند کلماتی که نمیتوان به سادگی از آنها گذشت.